اشکوں
کے چراغ ایڈیشن 2011 صفحہ575۔576
397۔ ننگے
پنڈے چاننی گئی بگانے پنڈ
ننگے
پنڈے چاننی گئی بگانے پنڈ
عاشق
ُبھکھّے سوں گئے رات پرانے پنڈ
کِکّر
دے گل لگ کے آکھے جنڈ کریر
کلّم
کلّے رہ گئے اسیں نمانے پنڈ
ہولی
ہولی شہر نے مٹی لئی خرید
وِکدے
وکدے وک گئے آنے آنے پنڈ
منڈیاں
کُڑیاں پالئے بنگلے شہر لہور
ماں
پیو موت اُڈیکدے نِمُّو جھانے پنڈ
ناں
کوئی آنڈھ گوانڈھ اے تے نہ کوئی سجّن ساق
توں
وسنیک ایں شہر دا توں کی جانے پنڈ
پنڈوں
آوے پیار دی نِمّی نِمّی وا
وسدیاں
رہن حویلیاں تے موجاں مانے پنڈ
سرگھی
ویلے جاگدے ربوے دے وسنیک
لوکاں
بھانے شہر اے تے ساڈے بھانے پنڈ
نِگھّی،
نرم، نویکلی پنڈاں دی پرتیت
سفنے
دے وچ جاوڑاں آنے بہانے پنڈ
کچےّ
پکّے شہر دی وِنگی ٹیڈھی سوچ
ویندیاں
ویندیاں آوڑی زور تگھانے پنڈ
تینوں
ٹھرک پلاٹ دا، سانوں ویل زمین
تیری
روزی شہر وچ تے ساڈے دانے پنڈ
کندھاں
دے گل لگ کے کوٹھے دیسی ڈھا
جے
مضطرؔ نوں لے گیؤں اج پرانے پنڈ
چوہدری محمد علی مضطرؔعارفی
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں