اشکوں کے چراغ ایڈیشن سوم  صفحہ624

428۔ جیون جوگیا بھُنّ پراگا دُکھّاں دا

جیون جوگیا بھُنّ پراگا دُکھّاں دا

نِمّے نِمّے، نِگھّے نِگھّے سُکھّاں دا

ننگے پیریں چوراں وانگر پھرے پیا

اک پرچھانواں اگلیاں پچھلیاں دُکھّاں دا

بڈّھا پپّل فیر ہرا ہو جاوے گا

رہ جاوے گا مان پرانے رُکھّاں دا

لوکی اک دوجے نوں لبھدے پھردے نیں

کھاتا کھول کے اپنےاں اپنےاں دُکھّاں دا

اسیں وی کلّے تسیں وی کلّم کلّے او

سانوں کُجھ اندازہ اے تہاڈیاں بُھکّھاں دا

تسیں وی اَوناں، اسی وی ویکھن جاواں گے

گھول پرانے دُکھّاں دا تے سکھّاں دا

چھوٹے وڈے ٹچکاں کردے پھردے نیں

میں زخمی پردھاناں تے پرمکھّاں دا

چھڈو مضطرؔ کدے تاں کم دی گل کرو

اے جھگڑا اے اپنےاں اپنےاں دکھّاں دا

چوہدری محمد علی مضطرؔعارفی

http://urdu.goldenpoems.com/

http://urgoldenpoems.blogspot.com/

https://www.facebook.com/urdu.goldenpoems/