391۔ وے توں کول کھلوندیاں َجھکّ گیا

وے توں کول کھلوندیاں َجھکّ گیا

ساڈی جان گئی، تیرا نکّ گیا

اسیں عاجز گلّاں کیہہ کریئے

ساڈا گل کرن دا حقّ گیا

یاراں دے کوڑے ہاسے نوں

میں ہسدیاں ہسدیاں پھکّ گیا

اسیں چنّاں اینویں ہسّے ساں

تیرے دل وچ کیہہ کیہہ شکّ گیا

گل ایتھے آن کے مکدی اے

کوئی تھک گیا کوئی اَک گیا

اَ ّکھاں دا فرش وچھانواں گے

جدوں سوہنا ساڈے چکّ گیا

من مورکھ آکھے نئیں لگدا

میں کہندیاں کہندیاں تھکّ گیا

اِنج مہنا ماریا حاسد نے

جویں کُتّا بھانڈا لکّ گیا

''یاراں'' دیاں گلاں سُن سُن کے

مضطرؔ دا سینہ پکّ گیا

چوہدری محمد علی مضطرؔعارفی

http://urdu.goldenpoems.com/

اردو ادب کا احمدیہ دبستان