اشکوں کے چراغ ایڈیشن 2011  صفحہ563

388۔ ہنجواں دی فصل پچھیتی اے

ہنجواں دی فصل پچھیتی اے

تینوں وڈھن دی کیوں چھیتی اے

ایہہ کرماں والی کھیتی اے

ایہہ کھیتی خصماں سیتی اے

نہ ایہہ تھکدی اے نہ ایہہ جَھکدی اے

تیری دَھنّ زبان دی ریتی اے

پھر سُفنے دے وچ لُک چھپ کے

کوئی آیا اَچّن چیتی اے

من مورکھ دا عِتبار نہ کر

ایہہ مورکھ گھر دا بھیتی اے

گیا ویلا ہسّن کھیڈن دا

ہُن عمر وی بتّی تیتی اے

فیر مضطرؔ لکدا پھردا اے

فیر دل تے پئی ڈکیتی اے

١٩٥٠

چوہدری محمد علی مضطرؔعارفی

http://urdu.goldenpoems.com/

http://urgoldenpoems.blogspot.com/

https://www.facebook.com/urdu.goldenpoems/