اشکوں
کے چراغ ایڈیشن 2011 صفحہ571۔572
395۔ وَگ
وَگ وے جھنَاں دیا پانیاں!
کنڈھے
بیٹھ کے اوسیاں پاؤنی آں
داغ
ہجر وچھوڑے دے کھانی آں
کدے
ہَسدی آں، کدے کر لانی آں
وَگ
وَگ وے جھناں دیا پانیاں!
ہتھیں
بنّھیں ایہہ میرا سوال اے
گل
کراں کیہہ میری مجال اے
جگ
کُوڑا کہ میں ای دیوانی آں
وَگ
وَگ وے جھناں دیا پانیاں!
رات
ہنیری تے چن میرا دور اے
چناں
دس کیہہ میرا قصور اے؟
جیویں
جیوندیاں رہن جوانیاں
وَگ
وَگ وے جھناں دیا پانیاں!
ماہی
پار تے مَیں آں اُرار وے
چھڈبھَیڑیا
شُوکاں نہ مار وے
ٹھِلّ
جان دے اساں نمانیاں
وگ
وگ وے جھناں دیا پانیاں
اَج
کنڈھا قرار دا ڈَھے گیا
پانی
وستیاں روہڑ کے لَے گیا
غوطے
کھانی آں رُہڑدی جانی آں
وگ
وگ وے جھناں دیا پانیاں!
گھڑا
کچّا تے گُھمّن گھیر اے
چناّں
آ وی جا ہن کی ڈیر اے
آ
جا، آ وی جا یار جانیاں
وگ
وگ وے جھناں دیا پانیاں!
گُھمّن
گھیر چوں جدوں توں بولدا
پِنڈا
کنبدا، کالجہ ڈولدا
کنڈھا
دور تے بیڑی پرانی آں
وگ
وگ وے جھناں دیا پانیاں!
کلی
جندڑی، دور دا راستہ ای
آجا
دلبرا! رب دا واسطہ ای
رکھّاں
رکھّ لے اج پرانیاں
وگ
وگ وے جھناں دیا پانیاں!
چوہدری محمد علی مضطرؔعارفی
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں